నీ చిరునవ్వుల అలలలో కొట్టొకొచ్చె నీ పిలుపే..

ఎప్పుడో ఏడుసంవత్సరాల క్రితం భావోద్వేగంలో తన్నుకొచ్చిన కవిత.. నా జీవితంలో మొదటిది.. చివరిది కూడ అనుకుంటా.. ఎందుకంటే నేను రచయితను కాని కవిని కాను కదా.. ఎలా వుందో చెప్పండి.. మార్పులు చేర్పులు అవసరమనుకుంటే తెలియజేయండి..

నీ చిరునవ్వుల అలలలో కొట్టొకొచ్చె నీ పిలుపే
ఆ సిరునగవుల వెన్నెలలో వెళ్లిపోయె నా మనసే

వెళ్లిన నా మనసేమో ముత్యాలను వెతికెనంట
ముత్యాలకన్న స్వచ్ఛమైన హృదయాంతరాలు చూసెనంట

తన్మయత్వంతో గర్వించిపోయె నా మనసే
ఏమంటే అచట చూసింది తన ముగ్థరూపే

మనసేమో బయటకొచ్చి తనువుకే చెప్పెనంట
తనువేమో పులకరించి ఆమెనే హత్తుకునెనంట

అనురాగపు కౌగిలిలో కళ్లలోకె చూసెనంట
కళ్ళేమో చిరుజల్లు వంటి కన్నీరే కురిపించెనంట

ఆ మమతానురాగాలకు ఎల్లలే లేవంట
ఆ ప్రణయ సామ్రాజ్యాన్ని రాధాకృష్ణులై ఏలాలంట